Wim Peters
Wie was Wim Peters, de atleet waar onze atletiekbaan naar
vernoemd is:
Wim Peters (Meppel, 5 juli 1903 - Zwolle, 30 maart 1995) was
een Nederlandse atleet. Hij was afkomstig uit Zwolle en was in zijn tijd
één van de beste hink-stap-springers ter wereld.
In 1923 zag het daar overigens nog niet naar uit. Wim Peters
beschouwde zijn eerste optreden als hink-stap-springer in dat jaar zelfs
als een grap. Het werd echter direct een, zij het officieus, Nederlands
record. Er zouden er in de jaren daarna nog zeven officiële volgen.
Met zijn laatste, in 1927 gevestigde record van 15,48 m, bleef hij slechts
enkele centimeters verwijderd van het toenmalige wereldrecord. Het zou
tot 1963 duren, alvorens deze prestatie als Nederlands record uit de boeken
kon worden geschrapt.
Peters deed driemaal mee aan de Olympische Spelen, in 1924,
1928 en 1932. Zijn beste Olympische resultaat was in 1932 een vijfde plaats
in Los Angeles met een sprong van 14,93 m, ondanks een knieblessure. Wim
Peters hield echter wrange gevoelens over aan zijn Olympische optreden,
vier jaar eerder. Hij kwam in Amsterdam als favoriet aan de start en zijn
allereerste sprong, ruimschoots over de vijftien meter, leek dat te bevestigen.
Zijn prestatie werd echter ongeldig verklaard, omdat hij bij de afzet
de balk zou hebben overschreden. Volgens Peters was er van het randje
zand direct achter de balk geen zandkorrel van zijn plaats gevallen, maar
de jury bleek onvermurwbaar. Een zwaar aangeslagen Wim Peters wist zich
vervolgens niet bij de beste zes te plaatsen. Deze teleurstelling zou
hem nog lang blijven achtervolgen. Aan de Spelen van Berlijn in 1936 weigerde
hij, als principieel anti-nazi, mee te doen.
Andere internationale successen waren er wel. Zo werd hij
in totaal zesmaal kampioen bij de officieuze open Engelse A.A.-kampioenschappen.
En in 1934 werd hij in Turijn Europees kampioen met een afstand van 14,89
m. In eigen land werd Wim Peters tussen 1924 en 1942 op zijn favoriete
onderdeel niet minder dan zestien keer kampioen. Hij presteerde het zelfs
om in 1948, als 45-jarige, met een sprong van 13,62 m nog tweede te worden!
Overigens is het hink-stap-springen in Nederland nooit erg populair geweest.
Velen vonden het een nummer voor mislukte verspringers. De faciliteiten
waren in Nederland dan ook navenant. In Terborg sprong Peters een keer
over de zandbak heen, die tekort bleek. De sprong werd prompt ongeldig
verklaard. Vandaar dat Wim Peters voor wedstrijden vaak het buitenland
opzocht.
Tijdens de Duitse bezetting weigerde hij als voorzitter van
de atletiekvereniging PEC 1910 twee dochters van NSB'ers het lidmaatschap.
Daarop werd hij gearresteerd en opgesloten in kamp Vught. Later werd hij,
waarschijnlijk wegens verzetsactiviteiten, nogmaals gearresteerd en zat
hij tot de bevrijding in de gevangenis van Almelo.
Wim Peters was lid van verdienste van de KNAU en houder van
het Unie-erekruis in goud. Bovendien kreeg hij in 1941 de KNAU-beker uitgereikt.
Op bestuurlijk terrein bekleedde hij, naast zijn voorzitterschap van PEC
1910, binnen de KNAU jarenlang tot op hoge leeftijd diverse officiële
functies. Hij overleed op 91-jarige leeftijd.

Amsterdam, 2-08-1928, OS.
Nederland schrijft vier springers in op het nummer hinkstapsprong. Niemand
haalt de finale.
Wim Peters springt in de eerste serie eerst tweemaal ongeldig en dan 14,55
m., een vierde plaats en geen toegang tot de finale. Een enorme deceptie
voor hemzelf en voor het vaderland, er is op een medaille gerekend. Hij
wordt zevende in de totaaluitslag.
In dezelfde serie springt Steven van Musscher 13,93 m. en
wordt daarmee zevende in deze serie.
In serie twee komt Jan Blankers tot 14,35 m. en Gijs Lamoree springt 14,08
m.
Wim Peters neem deel aan de OS van Parijs 1924 (11e met 13.86
m.), Amsterdam 1928 en Los Angeles 1932 (5e met 14,93 m.). Hij weigert
mee te gaan naar Berlijn 1936 vanwege het regime in Duitsland.
Wim Peters.
In 1920 stelt Lex Lapere het NR hinkstapspringen op 12,88 m. Dan komt
Wim Peters en springt in 1924 14,205 m. en 14,25 m. In 1926 springt hij
14,50 m., in 1927 14,83 m., in 1928 15,105 m. en in 1930 15,26 m.
Omdat de (K)NAU lange tijd geen records erkent die in het buitenland zijn
gevestigd, wordt de prestatie van Wim Peters in 1927 in Londen eerst niet
erkend.
Pas in de jaren '30 gaat de KNAU overstag en erkent de prestatie in Londen
als NR, met als bonus een opronding naar 15,48 m.
Op het gebied van Nederlandse Kampioenschappen is Wim Peters een unicum:
hij is NK hinkstapspringen van 1924 t/m 1930 en van 1934 t/m 1942.
In 1948 wordt hij op de NK te Eindhoven nog tweede met 13,62 m. Hij is
dan 45 jaar. In 1950 springt hij nog op een wedstrijd in Utrecht.

Wim Peters maakt deze foto tijdens een van zijn bezoeken aan de AAA
kampioenschappen.
Acht maal neemt hij deel aan deze open Engelse kampioenschappen, zes
keer staat zijn naam op de hinkstapbeker geschreven.
In 1927 met 15,47 m., in 1928 met 14,91 m., in 1929 met 14,22 m.,
in 1930 met 15,10 1/2 m., in 1935 met 14,21 m. en in 1937 met 14,33
m.
Daarnaast is hij driemaal tweede: op verspringen in 1927 met 7,27
m. en op hinkstapspringen in 1931 met 14,16 m. en in 1939 met 14,53
m.

Enschede, 2-09-1928, NK.
Het is niet zeker of deze foto in Enschede is genomen, maar het lijkt
er wel op.
Wim Peters wordt NK hinkstapspringen met een nieuw NR van 15,10 1/2
m. Tweede wordt Gijs Lamoree (PSV, Eindhoven) met 13,34 1/2 m. en
derde J.G. Britstra (Hellas, Utrecht) met 12,45 m.
Bij het verspringen wordt Wim tweede met 6,93 m., achter Hannes de
Boer (Te Werve) met 6,96 m. en voor S. Swagerman (Te Werve) 6,55 m.
De prestaties vallen tegen vanwege tegenwind.
Zonder aanloop springt Wim met 2,85 m. naar een derde plaats.
Bij het hoogspringen met aanloop wordt Wim ook tweede, hij springt
1,71 m.

Vlissingen, 3-07-1930, de Nederlandse afvaardiging voor de AAA kampioenschappen
in Stanford Bridge poseert voor de boot "Oranje-Nassau"
waarmee de overtocht wordt gemaakt.
Staand vlnr. Jan Zeegers (reist op eigen rekening), ?, Hannes de Boer,
?, Steph van Musscher, Wim Peters, Hil van der Mey, Dolf Benz, ? en
?.
Zittend vlnr. Anne van der Zee, Chris Berger, Toon van Welsenes, Gerard
Rinkel, Jan van der Putte (masseur) en Rinus van der Berge.
De ploeg is succesvol in Londen. Berger wint de 100 yards, van der
Zee wint het polsstokspringen, Peters wint hss met 15,10 m., de Boer
wordt tweede op ver, Van Musscher tweede op hss, Peters derde op ver
en de 4*110 y ploeg wordt derde. Op de stations van Rotterdam, Den
Haag en Amsterdam worden de atleten bij terugkomst toegejuicht.

Vlissingen 2-07-1931, voor de boot "Oranje-Nassau", de Nederlandse
afvaardiging voor de A.A.A. kampioenschappen op 3 en 4 juli 1931 op
het Chelsea terrein in Stanford Bridge.
Vlnr. Piet de Korver (masseur); Nieuwland (880 yards serie, 2 min
2,1 sec.); Wim Efferen (880 yards serie, 2 min. 3,2 sec. ); Chris
Berger (met AV Haarlem vignet, 100 yards 4e en 220 yards 4e); Wim
Peters (met blonde kuif, 2e op verspringen, waarna blessure); Hannes
de Boer (wijzend naar Peters, 1e ver 7,21 m.); Kick Sierhuis (met
pet in de hand, 440 yards halve finale); Anne van der Zee (hand in
de zij, 2e pols); Toon van Welsenes (2e ver 6,99 m.); Jan Blankers
(1e hss, 14,23 m.).
Filmpje hieronder is van de Olympische Spelen in Parijs 1924. Na 2.29 min zie je Wim Peters springen.