Bevrijdingsvuurestaffete 2024 door Martha van Rossum
Mijn verhaal over de groep en het vuur
Mei 2024 Martha van Rossum
Op de nieuwjaarsborrel werd een mooie oproep gedaan, mei was nog ver weg. Later een berichtje via de loopgroep, ach ja, laat ik aan Diana voorstellen om mee te doen, waarom niet, vast een mooie belevenis. Vooraf stelde ik mijzelf verder geen enkele vraag. Ik hou van improviseren en de drive van gewoon gaan.
Tijdens de reis naar het vuur kwamen er dan toch vragen in mij op.
Hoe komen we eigenlijk aan het vuur? Zijn wij als groep toch nog een beetje speciaal voor het BFO of is het een massa hardlopers die zich in Wageningen verzamelen? Hee; wat doet die fiets in de bus, kun je je oplaadsnoer van je telefoon even geven Diana? Dan binden we de fiets toch even vast. Ah, wie zij toch de andere 13 lopers met wie ik de nacht door ga brengen in en buiten de busjes? Zijn ze net zo onervaren als ik? Hoe zouden we eigenlijk in het donker de weg weten en koers kunnen houden? En niet te vergeten; hoe is de buienverwachting??
Al lopend naar een veld vol modder en plassen; hoe herken ik mijn medelopers in een wereld vol mensen gehuld in wegwerp-ponchos? Allerlei kleuren; maar helaas geen kleur voor Zwolle. Die mooie nieuwe blauwe hoodies zitten verstopt onder de ponchos. En ja; zal ik nou mijn sokken en schoenen die ik net heerlijk droog heb aangedaan eigenlijk nog droogkrijgen in de bus? Nee; neem niet alle wc-papier voor in je schoenen Martha…! Hee, van wie zijn die sokken die in mijn oor hangen? Belangrijke vraag; waarom deed ik ook alweer mee? Kon in niet gewoon lekker thuis met mijn kinderen de dodenherdenking kijken en lekker in een comfortabel warm bed slapen? Nee, zeker niet; ik ga wat beleven en meemaken! Het zal toch wel speciaal zijn?!
Nou goed; hoe ziet Hotel de Wereld eruit en de fakkels? Was daar dan toch een glimp van het romantische speciale aan dit avontuur?
O jee, hoe vind je als mensen in busjes de twee lopers op de route naar Zwolle? En de mannen Gerrit en Stéphan met de motoren? Waar zijn die nou gebleven? En hoe laat moest ik ook alweer lopen met Diana? En hoe laat moeten we dan fietsen? Busgenoten; jullie zijn ervaren; wat doen we aan en uit op de fiets en dan bij de loop? Ach; dan maar weer even omkleden in het rijdende busje. Hoe blijven onze chauffeurs Marc en Bas toch zo scherp en vriendelijk? Dus hoe lang hebben we eigenlijk nog? Zouden de lopers blij en actief blijven onder mijn aanmoediging? Het zijn ervaren lopers die weten wat ze kunnen, toch leuk om het lekker gezellig te maken in het donker op de hoge Veluwe. Oh, cameraman Rick zit achterop de motor! Huh, is het hier echt net deze 5 kilometer wat stijgend? Ach; straks weer even in de bus. Wie wil er nog een krentenbol of winegum. Ohhh, wat gaan die 2 na ons hard, die dachten dat de 5 kilometer een sprintje was, zouden ze toch echt denken mijn tijd in te moeten halen hihi?
Hoe is het mogelijk; de zonsopkomst zo meemaken net wanneer ik weer mag lopen. Ik loop van hard naar zacht lekker uit balans en toch weer de 5 kilometer vol, doe toch niet voor niks mee. Hoe konden de weergoden net weten wanneer ik moest en lekker droog wilde rennen? Dankbaar! En oh, hoe komen die mederenners zo stoer? Zowaar een dikke bui en hard doorrennen? En o ja; nog een interview in de regen en onder het lopen door Hans die daar z’n hand niet voor omdraait!
De betovering gaat in vanaf de bunker werd gezegd; zou dat inderdaad waar zijn? Zouden de politiemotor-mannen goedgezind zijn en de IJsselbrug in volle breedte van ons laten zijn? Zodat we vanaf de bunker echt mooi de laatste kilometers met z’n allen kunnen gaan? O ja, jongens waar is de fakkel eigenlijk en hoe houden we dat vuur aan? Wat is daar het geheim van? Zitten de fietsen eigenlijk wel weer in de busjes?
En ja; dan mag ik de snelle lopers achter mij laten en de fakkel dragen, dat is dan weer een geluk. Wat zou de reden daar toch van zijn? Gewoon genieten in ieder geval! Oh, wie staan er allemaal ons op te wachten bij Dinoland? Zouden alle jeugdleden er zijn en het bijzondere moment meemaken? Zou mijn man met mijn jongens op tijd en op de juiste plek staan?
Door de stad met alle kinderen, wat lopen ze dan toch nog een aardig tempo of zal het aan het nachtje overslaan liggen? Bij het kerkbrugje zijn er we er toch echt bijna; nog de G-Atleten erbij en bijna op het terrein. En dan hup het podium op? Nee, even wachten tot we in het programma passen misschien van het BFO? Akkoord; we wachten en houden het vuur nog even aan.
Symboliek, de nacht, het vuur, het lopen, een groep zijn, de opkomende zon, de donkere Hoge Veluwe; ik heb het allemaal beleefd. Dankbaar dat het er was en is geweest! Dank jullie wel groepsgenoten Annemarie, Johan, Jan, Frederik, Diana, Berry, Renze, Hans, Jacinta, Johan, Michel, Gerjan en Mariëlle voor het zwaaien nu tijdens de trainingen in onze eigen groepen!
Sponsoren:
Landbouwmechanisatiebedrijf Van den Berg
